Natchez

We hebben Vicksburg achter ons gelaten en mijmeren nog wat na over al die soldaten die zinloos tijdens de Amerikaanse burgeroorlog zijn gesneuveld. Uiteindelijk leidde dit wel tot het einde van de slavernij, maar nog niet tot gelijkheid. Dat duurde nog eens ruim honderd jaar. We rijden Natchez binnen en dat is een groot verschil met de eerdere plaatsen die we hebben bezocht. Grote landhuizen, veel grote luxe gebouwen, fraaie hotels en mooie restaurants. Natchez is schitterend gelegen aan de Mississippi en ademt welvaart uit. Ons hotel is ook heel luxe: SUV's die gratis richting het centrum rijden, een fraai zwembad met palmbomen er omheen, een mooie lobby met design banken, etc. Heerlijk om zo te worden verwend. Ook hier zijn de mensen weer bijzonder vriendelijk: "Where do you all come from?" Holland. "ah...Denmark, great! Danke schön...awesome!" Een enkele keer gaat het gesprek veel verder en dan merk je dat men het écht leuk vindt dat we 9.000 kilometer hebben gereisd om de bluestrail te volgen. 

Het avondvertier valt overigens flink tegen in Natchez. De straten zijn feitelijk uitgestorven, maar gelukkig vinden we nog wel een kroeg waar enkele oudere heren een poging doen om countryklassiekers ten gehore te brengen. Hun avondje wordt ruw door ons onderbroken met ons verzoeknummertje: little green bag van Good Old George Baker. Deze klassieker werd in de keiharde Quintin Tarantinofilm "reservoir dogs" op waarde geschat, maar in Natchez zien we vooral niet begrijpende blikken, alhoewel één oldtimer wel een poging doet om wat te swingen :)

De volgende dag is het in de ochtenduren erg bewolkt, maar de temperatuur is perfect. Pakweg 28 graden. We bezoeken een paar landhuizen, een basiliek, rijden over de grote brug over de Mississippi en bekijken waar de Natchez indianen ooit hebben geleefd.
In de middag zoeken we het heerlijke zwembad op en trekken de wolken weg. Life is good!